тарбеъ

[تربيع]

а

1. ба чор зарб кардан, чорта кардан

2. ба чизе шакли чоргӯшагӣ додан

3. риёз. зарби адад ба худаш

4. нуҷ. муқобили ҳамдигар истодани ду ситора ба тавре, ки фосилаи мобайни онҳо аз ҳиссаи чаҳоруми (рубъи) фалак, яъне аз се бурҷ иборат бошад; ин вазъият наҳс ба шумор меравад